بازگشت حمید سمندریان پس از هفت سال به تئاتر

بازگشت حمید سمندریان پس از هفت سال به تئاتر: "ملاقات بانوی سالخورده"؛ کامل شدن ایده‌هایم در مورد نمایشنامه است   ایران تئاتر -  سرویس خبر

حمید سمندریان گفت:«اجرای مجدد نمایش"ملاقات بانوی سالخورده" برای من کامل شدن ایده‌هایم در مورد این نمایشنامه است.» سمندریان کارگردان پیشکسوت و نام آشنای تئاتر ایران که آخرین بار نمایش"بازی استریندبرگ" را سال 79 روی صحنه برد، قصد دارد به زودی نمایش"ملاقات بانوی سالخورده" را مجدداً کارگردانی کند. حمید سمندریان که نخستین بار این نمایش را سال 1352 روی صحنه برده،‌ در این خصوص به سایت ایران تئاتر گفت:«اولین بار وقتی"ملاقات بانوی سالخورده" نوشته فردریش دورنمات را روی صحنه بردم که تازه با این نویسنده و آثارش آشنا شده بودم و از سوی انستیتو"گوته" برای اجرای نمایش‌های او انتخاب شده بودم. در شرایطی قرار گرفتم که متن"ملاقات بانوی سالخورده" را به سرعت و در زمان کمی روی صحنه بردم. تا آن زمان‌ کاری از دورنمات‌ اجرا نشده بود و‌" انستیتو گوته ایران" گفت که چون "انستیتو گوته اصلی" از این اجرا خبر ندارد، خودت آن را روی صحنه ببر. به هر صورت چون زمان اجرا با افتتاح تالار مولوی همزمان بود، هیچ اعلان و تبلیغی برای آن انجام نشد و نمایش هم 10 شب بیشتر اجرا نداشت.» وی با اشاره به پیشرفت‌های تکنیکی و فنی تئاتر در سال‌های اخیر گفت:«آن زمان وسایل و امکانات خوبی در اختیار نداشتیم و بسیاری از ایده‌های من هرگز عملی نشد. گرچه در آن زمان، نمایش مخاطبان کمی داشت، ولی درک و دریافت همین تعداد تماشاگر هم از متن، بی‌نظیر بود.» سمندریان که بعدها با دورنمات دیداری داشته، در این خصوص گفت:«در ملاقاتی که بعدها با دورنمات داشتم، بیشتر متوجه بضاعت این متن برای بیان صحنه‌ای آن شدم. مسلماً با گذشت این سال‌ها اجرای مجدد این متن با اجرای آن زمان تفاوت خواهد داشت و افرادی که هر دو اجرا را دیده باشند، می‌توانند تفاوت فاحش آن را دریابند. اجرای مجدد متن برای من کامل شدن ایده‌هایم در مورد نمایشنامه است.» وی با پرهیز از اعلام نام افرادی که قرار است با وی همکاری کنند، درباره زمان آغاز تمرینات گفت:«باید گروه معین شده و قرارداد بسته شود. در این قرارداد تکیه من بر وجه مالی قضیه نیست، بلکه درستی گروه، سالن، زمان تمرین و امثال این‌ها اهمیت دارد. قول‌های مساعدی داده شده، اما طبیعی است که باید اقدامات اولیه صورت بگیرد.» این کارگردان پیشکسوت تئاتر ایران، شکل نگرفتن هنر جمعی در ایران را یکی از مشکلات بزرگ تئاتر عنوان کرده و توضیح داد:«هنر جمعی هنوز تعریف نشده. یک نقاش خودش است و ابزارش، اما تئاتر بخش‌های متفاوتی دارد که افراد متفاوتی را شامل می‌شود و هماهنگ کردن آن‌ها دشوار است. در حال حاضر هنرمندان برای حضور در یک کار خوب باید دو سال منتظر بمانند و وقتی کار شروع می‌شود، هر یک چندین کار دیگر در دست دارند که باید سامان پیدا کند. به هر حال از آن جا که برای به روی صحنه بردن این نمایش‌ فرصت خوبی دارم، کار قابل قبولی ارائه خواهم داد.»