تئاتر یک رویداد و کالای فرهنگی است که برای بهرهگیری بهتر از آن باید همه متولیان فرهنگی دست به دست یکدیگر داده و از استمرار اجراهای حرفهای در تمام کشور حمایت کنند.
پری صابری، نویسنده و کارگردان پیشکسوت تئاتر ضمن ضروری قلمداد کردن اجرای گروههای حرفهای در شهرستانهای کشور در گفتوگو با سایت ایران تئاتر، گفت:«سرمایهگذاری و برنامه ریزی روی چنین اجراهایی به تنهایی از عهده دست اندرکاران تئاتر ساخته نیست بلکه باید دولت در آن نقش اساسی داشته باشد. برای مثال سازمان میراث فرهنگی و گردشگری میتواند میراث ادبی، هنری و فرهنگی کشور را به مردم کشور و جهان معرفی کند. چرا که از اجرای میراث ادبی در کنار میراث معماری قطعاً نتایج بهتری به دست میآید.»
وی با یادآوری اجرای”رند خلوت نشین” در مزار حافظ و استقبال بینظیر تماشاگران از این اجرا تاکید کرد:«میتوان اجراهای اسطورهای، تاریخی و ادبی و عرفانی کشورمان را در بناهای تاریخی ثبت شده و مربوط به فضای نمایش، اجرا کنیم. این کار شدنی است و شرایط آب و هوایی سرزمینمان نیز این امکان را به ما میدهد. به راحتی میتوانیم از شش ماه سال برای اجرا در بناهای تاریخی استفاده کنیم و بر بخشی از جنبههای تبلیغی و جهانگردی آن نیز تاثیر بگذاریم.»
صابری با یادآوری تجربه اجرا در کاخ موزه سعدآباد گفت:«باید همدلی بین ارگانهای کشور به وجود بیاید و این شکل قبیلهای عمل کردن کنار گذاشته شود. به یاد داشته باشیم ما همه عضو یک قبیله بزرگیم به نام ایران.»
کارگردان نمایش”لیلی و مجنون” ضمن اعلام آمادگی اجرای این نمایش در شهرستانها، به بررسی وضعیت سرمایه گذاری در تئاتر پرداخت و گفت:«در سرمایه گذاری برای یک کالای فرهنگی همچون تئاتر نباید به 40 اجرای آن بسنده کنیم. در تمام دنیا اجراهای تئاتر به صورت دورهای بین شهرها اتفاق میافتد. نمایشی که سه یا چهار ماه تمرین شده امکان دارد دو یا سه سال به اجرای خود ادامه دهد. بنابراین برای رسیدن به مرحلهای که بازگشت سرمایه را به همراه داشته باشد، یک ارتباط منسجم لازم است. ارتباطهای بریده بریده نتیجهای ندارد. باید برای یک جریان فرهنگی، درها را باز کرد و از قلعهای به نام”تهران” بیرون رفت.»