یادداشت بهروز غریب‌پور به مناسبت اربعین حسینی

یادداشت بهروز غریب‌پور به مناسبت اربعین حسینی

یادداشت بهروز غریب‌پور به خواست سایت ایران تئاتر درباره خاطرات او در دوران کودکی با موضوع محرم و تعزیه نوشته شده است . او در این یادداشت به گوشه‌ای از آیین‌های سال‌های کودکی‌اش در ایام عزاداری سالار شهیدان می‌پردازد که می‌خوانید. یک دسته موزیک مرکب از کلارینت –قره‌نی- یک آکوردئون- یک سایدرام، یک ترمپت‌نواز را بیاد می‌آورم که با پیراهن‌های سیاه- در میانه خیابان تازه آسفالت شده شاهپور روزهای کودکی من- از 1329 به بعد – با ملودی‌های سوزناکشان در قلب دو صف موازی، از سربازان شیعه مقیم پادگان ارتش بیست و یک کردستان می‌نواختند و آنها با نظمی نظامی اما با شکوه همخوانی می‌کردند و سینه می‌زدند. در آن‌ سال‌ها و پیش از آنکه سنندج حسینه ای داشته باشد خانواده‌های اهل تشیع امجد، مشیری و حسینی بساط روضه‌خوانی و سینه‌زنی را براه می‌انداختند و دسته‌های نظامی عزادار تا خانه‌های این افراد و سپس تا پادگانی که آن‌زمان در ابتدای جاده مریوان-‌سنندج بود حرکت می‌کردند. پیشاپیش این دسته‌ها ، اسبی به هیئت ذوالجناح تزئین می‌شده چند تن با لباس‌های متداول در تعزیه سوار بر اسب‌هایی و با بیرق‌هایی این هیأت را همراهی می‌کردند. یک‌بار در کودکی و پیش از رفتنم به دبستان- در تابستان گرم- یکه و تنها و تب‌دار من ذوالجناح آن دسته‌ها- شاید گریخته از مراسم را دیده‌ام که کبوتری سفید بر زین آن نشسته بود. ... اینها تصاویریست که از مراسم عزاداری در ماه محرم، در سنندج، بیاد می‌آورم و با اینکه اکثریت مردم شهر از اهل سنت بودند در این مراسم فقط تماشاگر بودند. اما بساط حلوا و شربت نذری در غالب خانه‌های شهر را بیاد می‌آورم شاید مردم اهل سنت کردستان با این حرکت بصورت نمادین به مهمانان و مهاجران شهر اعلام می‌کردند که: ما نیز در غم شما شریکیم و بی‌آنکه از نظر مذهبی باوری به این مراسم داشته باشند، حرمت مراسم و اهل تشییع را حفظ می‌کردند. و باز تا آنجا که بیاد می‌آورم من هرگز، در سنندج تعزیه ندیده‌ام. اما از پدرم شنیده بودم که در قروه و بیجار – شهرهای شیعه مذهب کردستان- تعزیه نیز برگزار می‌شده است. بعدها و از زبان محمدعلی عبدالملکی یکی از بازیگران گروه تئاتر شهاب، گروهی که من سرپرست و کارگردان آن بودم- شنیدم که در بیجار تعزیه برگزار می‌شده و گویا از نسخ تعزیه آنجا هم- چند نسخه به او رسیده بود. اما تردید دارم که تعزیه‌ای به زبان کردی و یا به زبان گروسی- کردی بیجاری‌ها- اجرا شده باشد.